வாழப் போகிறான் அவன்!!

ஏனென்று கேட்க
ஆளில்லாத மதர்ப்பு...
பெண்மை ஒன்றின்
நிராகரிப்பிலும் ..
செழித்திருந்த தன்திமிரிலும்..
கழிந்த பொழுதுகள்
வரமாய் தோன்றியது..

காலச்சூழல் மாற
குடுமபஸ்தர்களெல்லாம் கடவுளால் ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவர்களாய்
தோன்றவே.. நிகழும் யாவும்
நகராததாய் தோன்றியது..
சுழியாய் நிற்கும் நிஜம்
இரவுகளை நகராது
தடுத்து நிறுத்துவதாய்
பயமுறுத்தியது...

தேடலின் முடிவில்
கிடைத்தாள் அவள்!!!
கண்டேன் என் சீதையை என
உள்ளம் கொண்டாடியது..
சவமாய் கழித்த நாட்கள்போய்
இன்று சிவமாய் நான்!!!
என்னில் சரிபாதி கலக்க
காத்திருக்கும் சக்தியாய் அவள்!!

ஏனென்று கேட்க அவளிருக்க
நானும் குடும்பஸ்தனானேன்
பிடித்ததுக்கும் பிடிக்காததற்கும்
அவளே அகராதி ஆனாள்!!
என் பெயர் நேரெழுதிய
அவள் பெயர்காண
செலவிட்ட ஆயுள்பாதியை
சேர்த்தே வாழ இதோ
புறப்பட்டுவிட்டேன்!!!!

அவனுக்காக

இனிய மாசிலன்..

              சுவைக்கும் தமிழில் கவிதை சொல்லச் செய்கிறாய்.. . காலை காபி வேளையிலும்... நான் பூ தொடுக்கும் நேரங்களிலும்... கூந்தல் காய்ந்திட என் வெயில் ஸ்நேக பொழுதுகளிலும்.. வெட்கம் கொண்டு இரவு எட்டிப் பார்க்கும் நம் தனிமையிலும்...கவிதை சொல்லச் செய்கிறாய்.... அப்படி என்ன மயக்கமோ.. என் வரிகளில்...

                நான் சொல்லிடும் வார்த்தைகளை மென்றிடாமல் விழுங்கிடும் வித்தைக்காரன் நீ... பின்னொரு சந்தர்ப்பங்களில் சேதப்படுத்தாத வரிகளோடு மேற்கோள் காட்டி என்னைச் சொக்க வைத்துவிடுகிறாய்....

                சொக்கிய அந்த பொழுதுகளில் எல்லாம்.. என் தாடை ஏந்தி மூக்கு
நுனி கடித்து...  என் வெட்கம் திண்கிறாய்..  என் மீது விட என் மூக்குத்தி மீதான உன் காதல் அளப்பரியது...

       எண்ணெய்தேய்த்து குளித்திட்ட நாளிலெல்லாம்..கழற்றி வைத்திட்ட மூக்குத்தியை.... பிடிவாதம் பிடித்து அணிவித்திட நீ செய்திடும் கபட நாடகங்கள் காதல் கிறுக்குத்தனங்கள்... நீ மாட்டி விட வேண்டியே வாரம் மூன்று முறை எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிக்கிறேன்..

              இதோ நீ வாங்கித்தந்த புதிய மூக்கு வளையத்தை பார்த்துக் கொண்டேதான் இந்த கடிதத்தை உனக்கு எழுதுகிறேன்... விரைந்து வாடா .... 

                எனக்கு மூக்கு வளையம் மாட்டத் தெரியாது.. நீ மாட்டி விடும் வேளையில் சொல்வதற்கென்று கவிதை யோசிக்க ஆரம்பித்து விட்டேன்...

                                               காதலோடு இவள்❤